Karaman Tarihçesi

KARAMAN´IN   TARİHÇESİ

Karaman kentinin   ilk kuruluş tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber yapılan arkeolojik kazılar   neticesinde, önemli bir yerleşim bölgesi, ticaret ve kültür merkezi olduğuna   dair belgeler bulunmuştur.

Karaman ve   çevresinin M.Ö.8000 yıllarında yerleşik iskana sahip olduğu ortaya konulmuştur.   İl; Hititler zamanında bir askeri ve ticaret merkezi olmuş daha sonra Firigya ve   Lidya’lıların egemenliğine geçmiş, M.Ö.322 de Yunan Kralı Perdikkos ve   Filippos’un işgaline ve talanına uğramıştır.

Karamanoğulları   Anadolu Selçuklu Devletinin zayıflamasından ve yıkılmasından sonra   bağımsızlıklarını ilan edip Karamanoğlu Devletini kurmuşlardır. Karamanoğulları   OĞUZ’ların SALUR boyuna mensuptur. 24.Oğuz boyu şunlardır. 1.Kayı 2.Bayat   3.Alkaevli 4.Karaevli 5.Yazır 6.Döğer 7.Dondurga 8.Yaparlı 9.Avşar 10.Kızık   11.Beğdili 12.Karkın 13.Bayındır 14.Biçene 15.Çavuldur 16.Çepni 17.Salur   l8.Eymür l9.Alayuntlu  20.Üreğir  21.Iğdiz  22.Büğdüz  23.Yuva  24.Kınık. Bu 24   boy 6 ata da birleşir. 1.Günhan 2.Ayhan 3.Yıldızhan 4.Gökhan 5.Dağhan   6.Denizhan. Şehir Klasik dönemlerde LARENDE Olarak bilinir. Larende, 1256 da   Karamanoğulları devletinin başkenti olmuştur. Larende, Cumhuriyet Döneminde   KARAMAN adını almıştır.

Karamanoğlu Mehmet bey Konya civarında   Moğollarla yaptığı savaşı kazanarak Konya’yı moğal işgalinden kurtarmış ve   Karamanoğlu Devletinin başkenti yapmıştır. O tarihlerde Anadolu Selçuklularının   resmi dili Arapça, edebiyat dili Farsça idi. Yönetenlerle yönetilenler arasında   dil konusunda büyük farklılıklar meydana gelmişti. Dil farkı büyük reaksiyonlar   doğurdu. Hacı Bektaş Veli, Tapduk Emre, Yunus Emre, Aşık Paşa, Sarı Saltuk ve   Karamanoğlu Mehmet Bey başta olmak üzere daha birçok kültür tarihinin büyük   simaları Türk kültür ve medeniyetinin tahrip edilmekte ve yok edilmekte olduğunu   görerek, siyasi ve kültürel taarruza geçmişlerdir. Karamanoğlu Mehmet Bey  Türk   Milliyetçilik tarihine altın harflerle yazılması gereken 13 Mayıs 1277 yılında   yayınladığı bir fermanla Türkçe’nin zaferini sağlamıştır. Bu fermanla “Bu günden   sonra hiç kimse sarayda, divanda, meclislerde ve seyranda Türk dilinden başka   dil kullanmaya” diyerek Türkçe’den başka konuşulan ve yazılan dilleri   yasaklamıştır.                                       Bugün Karaman halkının civar yerleşim bölgelerine nazaran   daha düzgün bir lisan kullanmasını bu fermanda aramak lazımdır.

Karamanoğulları   devletinin sınırları, en güçlü olduğu zamanlarda, Karaman, Konya, Sivas,   Kayseri, Niğde, Adana, Antakya, Silifke, Anamur, Mut, Gülnar, Alanya, Gazipaşa,   Antalya, Isparta, Beyşehir’e kadar uzanıyordu.

Karamanlılar   kuvvetli düşmanlarının karşısında sarp yerlere bilhassa Toros dağlarına   çekilerek korunurlar ve tehlike geçince tekrar İçel ve Larende (Karaman)   tarafına geçerlerdi. Geçitler vasıtasıyla Konya’ya ulaşan ticaret kervan   yollarını kontrol eden Karamanlılar, Ceneviz, Kıbrıs ve Malta tacirlerinden   aldıkları vergiler ile mühim bir gelir temin ediyorlardı. Lamos, Silifke,   Anamur, Manavgat gibi kendilerine ait limanlardan tahsil ettikleri gümrük resmi   önemli gelirlerdendi. Karamanoğullarının Alaaddin Bey’den itibaren hedeflerinin   gümüş sikkeleri görülmektedir.

Hıristiyan alemi   tarafından kutsal sayılan ve antik şehir olarak bilinen DERBE kenti Avrupalı   hıristiyan turistlerin dikkat ve ilgisini çekiyor. (Derbe Karaman’a bağlı Aşıran   köyü yakınlarında yer alır) Hıristiyanların Hz. İsa Peygamber’den sonra   kendilerine dini lider olarak bildikleri MICHAEL Derbe’de yatmaktadır. Burayı ve   MICHAEL’in kabrini ziyaret edenler Hıristiyan inancına göre kendilerinin hacı   oldukları edinilen bilgiler arasındadır. Karaman 15 Haziran 1989   tarihinde Türkiye’nin 70. Vilayeti   olmuştur.